Keulen, Kerstmakt, Duitsland

 Met de trein naar de kerstmarkten in Keulen. Er waren er 6 waar wij er 4 van bezocht hebben. Vooral de Heinzels kerstmarkt was erg leuk. We hebben in hotel Motel -One in Keulen overnacht. 

Rondreis Griekenland

Reisschema van 08 okt - 25 okt.

Dag 1 Amsterdam - Athene

Dag 2 Athene

Dag 3 Athene - Kalambaka

Dag 4 Kalambaka - Osios Loukas - Delphi

Dag 5 Delphi - Olympia

Dag 6 Olympia - Pylos

Dag 7 Pylos

Dag 8 Pylos - Mystras

Dag 9 Mystras - Mycene - Nafplion

Dag 10 Nafplion

Dag 11 Nafplion - Epidaurus - Kanaal van Korinthe - Pireus - veerboot naar Naxos

Dag 12 Naxos

Dag 13 Naxos - veerboot naar Santorini

Dag 14 Santorini

Dag 15 Santorini - veerboot naar Kreta - Heraklion

Dag 16 Heraklion - Knossos - Chania

Dag 17 Chania, optionele excursie Imbros-kloof

Dag 18 Chania - Amsterdam

Met het Djoser

Reisleidster: Ineke

Medereizigers: Chris en Jose, Marijke, Jannet, Marlies en Marc, Willem Jan en Annemieke, Robbie en Luc en Viviane, Saskia, Albert, Anita, Menno en wij twee.

Griekenland 2024

Schiphol, 8 Oktober 2024

Yay!, we gaan weer een reisje maken. Iets voor elven stapten we thuis in de auto voor de trip naar Schiphol. Dinsdag, buiten de spits. Je zou verwachten dat je dan probleemloos van A naar B kunt komen. Niet dus. Vanwege een spoedreparatie op de A2 was er daar 40 minuten vertraging. Wij reden dus maar via de A59 en A27. Hier geen file maar wel flink wat meer kilometers. Toen we op onze bestemming waren aangekomen, werd de auto geparkeerd op P3. Het was daar nog flink zoeken naar een plekje, maar dat lukte gelukkig. De shuttlebus bracht ons naar de vertrekhal. Het inchecken ging probleemloos en ook de veiligheidscontrole was zo gebeurd. Hoewel de tas van Nicky extra werd nagekeken omdat men kennelijk de smokkelwaar had ontdekt. Daarna was het tijd voor de lunch. Eten is er genoeg op Schiphol, maar wat een belachelijk hoge prijzen durven ze te vragen. Meer dan €33 voor wat broodjes, een salade en 2 drankjes. Stelletje boeven. De politie moest er naar kijken. 

Om onbekende reden vertrok het toestel later dan gepland, maar we zijn op weg naar Athene. Hopelijk is de volgende Polarsteps-stap vanuit de Griekse hoofdstad. 

Athene, 8 oktober 2024

Door het late vertrek vanaf Schiphol, kwamen we ook later in Athene aan. Pas om kwart voor negen landden we. De vlucht zelf verliep vlekkeloos. Om onze tas van de bagageband te kunnen pakken, moesten we het hele vliegveld door. We hebben nog nooit zo’n lang vliegveld gezien. We zijn alsnog aan onze 10.000 stappen gekomen. Onze tassen waren er zo waarna we Ineke, onze reisbegeleidster, en de groep ontmoetten. Zo op het eerste gezicht behoren we tot de wat jongere en zeker het fittere deel van de groep. Buiten was het nog een heerlijke 22 graden. 

In een bus reden we vervolgens in 3 kwartier naar het centrum van Athene naar ons hotel. Boven op het dak is een dakterras met bar. In no time zaten we daar aan een heerlijk drankje met uitzicht op de Acropolis. En daarmee sluiten we deze stap af. Morgen gaan we de toerist uithangen en oa de Acropolis bekijken. 

Athene dag 2, 9 oktober 2024

Na een heerlijke nacht slaap en een prima ontbijt in het hotel, liepen we de stad in. De eerste kilometer was niet zo spannend en liet Athene zien als een stad waar flink wat onderhoud mag worden gepleegd. Toen we bij de wijk Monastiraki kwamen, wat erg toeristisch is, veranderde dat. Tussen de 2500 jaar oude gebouwen van de oude Agora vonden we straatjes vol met winkeltjes en gezellige terrasjes. Bij eentje namen we plaats voor een drankje, want het was al vroeg warm. 

Erg leuk was het toen we ons lieten verdwalen in de smalle witte straatjes van de wijk Anafiotika. Midden in de stad en pal onder de Acropolis lagen deze straatjes waar je als voetganger net voldoende plaats had om elkaar te passeren. Je had gewoon niet het idee dat je in een stad was. Eerder op een eilandje. 

De wijk Plaka was ook leuk maar super toeristisch. Alleen maar soevenirswinkels en restaurants. Wel met leuke terrasjes. Dat dan weer wel. 

Het grootste deel van de middag waren we op de Acropolis waar we oa de wereldberoemde Parthenon bezochten. Reisbegeleider Ineke had een gids geregeld, maar wat was die man langdradig. Al na een kwartier hadden we het bekeken en gingen we onze eigen weg over het terrein. Hoewel superdruk, was het wel mooi en zeer de moeite waard. Mooi om iets wat je al heel je leven kent, in het echt te zien. 

Om op tijd te zijn voor de wisseling van de wacht bij het parlementsgebouw met het graf van de onbekende soldaat, namen we de metro. We haalden het net. Best grappig, die mannen in een rok met pompoenen op hun schoenen. Daarna loodste Ineke ons door het centrum van de stad en langs prachtige 10 eeuwen oude Byzantijnse kerkjes. 

We liepen weer terug naar het hotel. Toen we daar aankwamen was het al half zeven. Na een douche gingen we met de groep uit eten. Ineke had een gezellig restaurantje geregeld waar vanalles op tafel verscheen. We hebben er heerlijk gegeten en, nu we elkaar een beetje beter leren kennen, was het best gezellig. 

Morgen verlaten we Athene en gaan in noordelijke richting, naar Meteora. Best jammer dat we niet langer tijd hadden in deze stad want er valt genoeg te beleven. Misschien iets voor een volgende trip naar Griekenland. 

Meteora, 10 oktober 2024

Deze dag moesten we vroeg uit ons bed want er wachtte ons een lange busrit naar het noorden van Griekenland, naar Kalambaka om precies te zijn. Daar zouden we bij Meteora twee kloosters gaan bezoeken die boven op steile rotsen zijn gebouwd. Al om half acht zaten we in de bus. Het duurde lang voordat we Athene uit waren want het verkeer in die stad zat helemaal verstopt. Eenmaal de stad uit, ging de rit vlotjes over prima snelwegen. Het landschap was bergachtig en niet zo heel interessant. Wel veel olijfbomen, wijngaarden en katoenvelden. In de bus werden wat administratieve zaken afgewikkeld. Een paar keer stopten we voor wat drinken, eten en het broodnodig strekken van benen. 

Pas rond twee uur kwamen we op onze bestemming aan. Daar was het een graad of 28. De chauffeur bracht ons gelukkig tot boven op de berg. Dat was maar goed ook want wat zijn die bergen hier steil. Een paar steile trappen brachten ons bij het Varlaam klooster. Dat bleek een schitterend klooster te zijn. Jammer dat je in de bijbehorende kapel geen foto’s mocht maken want wat was die prachtig beschilderd. De foto die je bij dit stukje ziet staan, is van het internet geplukt. Leuk was ook de hijskraan waar in vroegere tijden monniken en goederen mee omhoog werden gehesen. Het klooster staat immers op een alleenstaande rots met loodrechte wanden. 

Het tweede klooster dat we bezochten was een nonnenklooster wat ook mooi was, maar net iets eenvoudiger dan het Varlaam klooster. 

Na deze bezoeken liepen we in ruim een uur over een lang en steil omlaag lopend pad naar Kalambaka waar we gaan overnachten. 

Na een verkwikkende douche en even wat eigen tijd, gingen we met een deel van de groep uit eten. We kwamen terecht op het terras van een druk bezocht restaurant. Daar aten we heerlijk. Het Griekse eten bevalt ons sowieso goed. Morgen rijden weer zuidwaarts naar oa Delphi. 

Osios Loukas en Delphi, 11 oktober 2024

Weer een lange reisdag vandaag want we zouden weer terug naar het zuiden, naar Delphi, gaan. We begonnen de dag echter met een bezoek aan een bedrijfje waar men iconen schildert. Dat was mooi om te zien en ondanks dat we niet religieus zijn, waren er mooie exemplaren bij. 

Daarna zaten we enkele uren in de bus. Deze dag reden we niet over enkel snelwegen, maar ook over lokale wegen die soms akelig smal en steil waren. Voordeel was wel dat er buiten wat te zien viel. 

Om half twee kwamen we aan bij het klooster van Osios Loukas. Dat is een UNESCO monument en geldt als zo’n beetje de mooiste Byzantijnse kerk van Griekenland. En mooi was het daar. In de kerk hingen schitterende mozaïeken en de plafonds waren prachtig beschilderd. 

Na het klooster was het nog zo’n 3 kwartier rijden naar Delphi. Nadat we onze tassen hadden afgezet bij het hotel, liepen we naar het uitgestrekte terrein met de tempel van Apollo en het orakel van Delphi. Daar waren we een paar uur zoet met alles te bekijken. Toch prachtig als je de verhalen kent en dat dan allemaal in het echt ziet. 

Tegen de tijd dat we terug in Delphi waren, was het diner tijd. Reisbegeleidster Ineke raadde een specifiek restaurant aan. Dat was wat sjieker en duurder dan het gemiddelde restaurant hier, maar met erg lekker eten, zo vertelde ze ons. Wij lieten ons overhalen en gingen daar eten. Ineke had niks teveel gezegd. Gezeten op een prachtig terras met zicht op het dal aten we onze lekkerste diner in Griekenland tot nu toe. Helemaal “stuffed” gingen we daarna naar ons hotel voor een broodnodige douche en even wat tijd voor onszelf. Vakantie vieren is hard werken. Morgen hebben we een iets rustigere dag. Dan gaan we naar Olympia. 

Olympia, 12 oktober 2024

Vandaag een rustige dag achter de rug. Na het ontbijt stapten we in de bus en reden we in zuidelijke richting. Al snel reden we langs de kust met kleine dorpjes met allemaal hun eigen strandje. Bij een grote bakker dronken we koffie en kochten we onze lunch, voordat we met een ferry de baai van Korintië overstaken naar de Peloponnesos. Er lag ook een mooie brug, maar toch kozen we voor de ferry. Zo waren we tenminste een uurtje uit de bus en konden we even uitwaaien. 

Aan de overkant kwamen we uit in Patras, de 3e stad in Griekenland. We reden echter meteen verder. We moesten nog 3 uur rijden voordat we in Olympia aankwamen. Daar bleek het hotel waar we zouden verblijven overboekt. Een deel van de groep kwam terecht in een ander hotel dat niet bepaald beter was, waaronder wij. Maar voor 1 nacht is dat geen probleem. 

Olympia is een dorpje dat alleen leeft van toerisme. Letterlijk elke winkel verkoopt souvenirs en restaurants zijn er meer dan voldoende. Wij slenterden wat rond, kochten wat souveniertjes en hielden geruime tijd de stoelen van een terras bezet. 

‘s Avonds gingen we weer met een deel van de groep uit eten. We kwamen terecht in een straatje met allemaal gezellige restaurantjes met dito terrassen. We aten weer buiten. Wat lekker dat je half oktober nog in korte broek en overhemd buiten kan eten. We hebben weer heerlijk gegeten en het was erg gezellig. Morgen gaan we het antieke Olympia bekijken. Eens kijken of we daar leven kunnen brengen in de Olympische vlam. 

Antiek Olympia & Pylos, 13 oktober 2024

Na een super simpel ontbijt in ons 0-sterren hotel, liepen we naar de archeologische site van Olympia. Daar waren we al voor half negen en daarom waren we nagenoeg de enigen op het uitgebreide ruïnecomplex van de bakermat van de Olympische Spelen. De zon kwam net boven de heuvels vandaan wat een prachtig strijklicht gaf. We maakten erg veel foto’s van hetgeen er nog aanwezig was van het bijna 4000 jaar oude complex. Je had wel wat verbeeldingskracht nodig om in de hoop stenen tempels en arena’s etc. te herkennen, maar toch lukte dat aardig. Helaas werd het na een uurtje erg druk omdat een groot cruiseschip z’n 4000 passagiers dropte in het complex. Wij hadden het toen toch wel zo ongeveer gezien en daarom gingen we naar het naastgelegen museum. Dat was werkelijk heel erg imposant. Bleek dat er nogal wat gave kunstwerken bewaard waren gebleven en die stonden of hingen allemaal hier. 

Tot 12 uur bleven we in Olympia om daarna met de touringcar naar Pylos te rijden. Onderweg lunchten we uitgebreid in het kustplaatsje Kyparissia. Daar kwamen we nog uit bij een typisch Grieks kapelletje met een mooi beschilderd interieur. 

Omstreeks vijf uur kwamen we aan in het havenstadje Pylos. Daar namen we intrek in een prachtig viersterren hotel met een eersteklas uitzicht op het haventje. Hier verblijven we twee nachten. We bekeken het centrum van het plaatsje en hadden tenslotte een prima en erg goedkoop diner op een terrasje op de centrale marktplein van Pylos. Morgen hebben we nog een hele dag hier. Dan gaan we de plaats uitgebreid verkennen.

Pylos, dag 2, 14 oktober 2024

Vandaag een vrije dag in Pylos waarin we weinig hebben gedaan, dus ook een kort stukje. De dag begon goed. Het ontbijtbuffet was erg uitgebreid en we konden buiten, met zicht op het haventje, eten. Daarna brachten we de vuile was naar een wasserette. Pylos is een leuk plaatsje, maar je kan niet zeggen dat er veel te doen is. De voornaamste bezienswaardigheid is het kasteel. Daar gingen we dan ook naartoe. Het 16e eeuwse bouwwerk is gigantisch groot. Helaas was het in slechte staat. Enkele onderdelen waren nog redelijk compleet, maar het meeste lag in puin. Toch waren we er bijna twee uur zoet. 

Nadien zaten we op het centrale plein op een terrasje. Het duurde maar liefst 20 minuten voordat we onze koffie geserveerd kregen. Niet fijn. Nadat we nog wat door het stadje hadden geslenterd, gingen we lunchen op een terrasje nabij de haven. Daar zaten we goed. Het was bloedheet, maar hier waaide een lekker windje van zee. Het eten was ook meer dan prima. 

De rest van de middag waren we op onze hotelkamer. Effe bijkomen van de eerste week Griekenland. 

‘‘s Avonds gingen we weer met een deel van de groep uit eten. Dit keer bij een goed bekend staand restaurant. Het eten was dik in orde, de wijn lekker, maar het was wel vervelend dat men zowat de helft van de menukaart niet had. Tot een uur of tien zaten we gezellig buiten te tafelen waarna we vonden dat het bedtijd was. Morgen trekken we weer verder. Dan gaan we naar Mystras. 

Mystras, 15 oktober 2024

Vandaag een lekkere langzame start van de dag. Na het ontbijt eerst de was opgehaald bij de wasserette. Alle kleding is weer lekker schoon en fris. Daarna vertrokken we uit Pylos om naar Mystras te rijden. Onderweg stopten we nog even bij een moderne olijfolie fabriek voor wat uitleg over het fabricageproces. Daarna nog een stop voor een heerlijke kop cappuccino. 

In Sparta stopten we even voor een foto van Leonidas. Nee, niet die vent van die bonbonwinkels, maar een Griekse oorlogsheld uit Sparta. 

Iets over half twee kwamen we aan in Mystras, onze bestemming van vandaag. Nadat we onze intrek in ons hotel hadden genomen, gingen we lunchen bij een bakkerij op het gezellige centrale plein in het dorpje. Om half vier gingen we met de bus naar de verlaten middeleeuwse stad van Mystras. In de 13e eeuw werd de stad, die tegen een steile helling was gebouwd, verlaten na diverse aanvallen van vijandige eenheden. Sindsdien staan een groot aantal gebouwen nog steeds op die helling, zonder dat de stad bewoond werd. Met uitzondering van een nonnenklooster. De bus bracht ons naar boven zodat we de ruïnestad van boven naar beneden konden bekijken. Voor het kasteel moesten we nog wel even klimmen, maar het uitzicht over de omgeving was dan ook schitterend. Daarna zochten we onze weg naar beneden via kerkjes, kloosters en andere gebouwen. In diverse kerkjes waren nog fraaie muurschilderingen te zien. Erg mooi was het nog bewoonde nonnenklooster met een prachtig beschilderde kerk en veel katten die door de nonnen werden onderhouden. 

We hadden meer dan twee en een half uur nodig om het uitgestrekte terrein te verkennen. 

Onderaan de ruïnestad lag een restaurant met een fraai uitzicht over de vallei. Hier dineerden we. Het eten was lekker en het was erg gezellig. De sfeer in de groep is sowieso goed. We genieten daarom volop van dit prachtige land. 

Nafplio, 16 oktober 2024

De nacht verliep niet bijster goed. Buiten waren de hele nacht een aantal honden aan het blaffen die ons wakker hielden. Na een prima ontbijt stapten we in de bus voor de rit naar Mycene. Onderweg hielden we bij een tankstation een koffiestop om omstreeks half elf aan te komen in Mycene, een stad in de Griekse oudheid, zo’n 1300 jaar voor Christus. Bij opgravingen van de stad zijn schitterende kunstvoorwerpen gevonden zoals een gouden masker. In Mycene was het beredruk. Naast veel volwassen toeristen, waren er ook ongeveer 7245 schoolklassen, zelfs uit Nederland. Om je iets voor te stellen bij de stad, moest je wel beschikken over flink wat verbeeldingskracht. We zagen voornamelijk hopen stenen tussen alle scholieren door. 

We waren een uur bezig in de ruïnestad en reden daarna door naar Nafplio, een erg leuke stad dat in de 19e eeuw zelfs 2 jaar lang de hoofdstad van Griekenland was geweest. 

We checkten in in ons hotel. De kamer is simpel maar voldoet. Minder is wel dat er ook een aantal schoolklassen in ons hotel huizen, waaronder eentje uit Nederland. We verwachten vanavond en vannacht dan ook de nodige herrie. 

We gingen voor de lunch de stad in en kwamen al snel uit bij een gyros restaurant. De medewerker waarschuwde ons al voor de grote porties en de man had niks teveel gezegd. Een broodje gyros kwam op een schaal met een diameter van 50 centimeter op tafel en een clubsandwich paste nauwelijks op een tafel. Gelukkig hadden wij één van de kleinere gerechten gekozen, een hotdog, maar ook daaraan hadden we een hele kluif. 

Tegenover het restaurant lag een jacht aangemeerd van maar liefst 147 meter lang. Het was de A+ van sjeik Al Mansoer uit Dubai. Het is één van de grootste jachten ter wereld. 

Nafplio bleek een alleraardigste stad te zijn met in het centrum veel Venetiaanse gebouwen en gezellige smalle straatjes met veel kleurige bloemen. Al slenterend bekeken we het centrum en zagen ontzettend veel moois, waaronder een 15e eeuwse kerk. 

Op één van de vele pleintjes zaten we geruime tijd op een terras met een drankje. 

‘s Avonds zaten we weer op een terras, pal aan het water. Nu voor de zonsondergang die prachtig was. De wijn was lekker evenals een flinke borrelplank. Leuk was dat we gezelschap kregen van een aantal katten die ook wel iets lustten. Eentje was zelfs zo brutaal dat hij tegenover ons op een stoel ging zitten om mee te eten. 

Voldaan slenterden we door de smalle straatjes richting ons hotel. Die straatjes waren nu helemaal veranderd in terrassen waar veel mensen zaten te dineren. Wat zag dat er gezellig uit zeg. 

Wij gingen daarna terug naar het hotel. We zijn dringend toe aan wat slaap. Hopelijk gaat dat lukken met al die scholieren. Morgen hebben we nog een hele dag in dit fantastische stadje. 

Nafplio, dag 2, 17 oktober 2024

Afgelopen nacht heerlijk geslapen en geen last gehad van de schoolklassen in ons hotel. Na een laat ontbijt begonnen we aan onze “ vrije dag” in Nafplio. Voor het eerst deze reis was het bewolkt. De temperatuur was echter prima. Via de smalle straatjes van het stadje liepen we naar de waterkant en namen daar de boot naar het fort Bourtzi dat voor de kust op een eilandje ligt. Het fort heeft recent een grote restauratie ondergaan en ligt er weer prachtig bij. Na een uur hadden we het fort wel gezien en pakten we het bootje weer terug naar de wal. Tijd voor een bak koffie op een terras. 

Via een aantal steile trappen en een lift kwamen we uit bij Akronafplia, een oude vestiging, maar nu een deel van de vestingmuur van Nafplio. Het was er prima wandelen. Via een eigenlijk afgesloten kustpad liepen we terug naar de boulevard. Wederom tijd voor een drankje op een terras. 

Omdat Ron z’n leesbril kapot was, gingen we op zoek naar vervanging. Dat viel nog niet mee, maar uiteindelijk vonden we een fraai blauw exemplaar. 

Aan het eind van de middag gingen we terug naar het hotel. Daar hielden we even ons gemak totdat we ‘s avonds weer met een deel van de groep uit gingen eten. We kwamen uit bij een restaurant met een nogal chaotische bediening maar met prima eten. Zoals inmiddels gewoonlijk was het erg gezellig en duurde het diner dan ook de hele avond. Morgen de laatste dag op de Peleponesos. Morgenavond pakken we de boot naar Naxos. 

Epidaurus, Korintos & Ferry, 18 oktober 2024

Om half tien vertrokken we vanuit Nafplio naar Epidaurus. Daar is een grote archeologische site met als pronkstuk een theater uit de oudheid dat in zo’n goede staat is dat er nog steeds voorstellingen in plaatsvinden. Het openluchttheater biedt plaats aan maar liefst 14.000 toeschouwers. Het was wel druk op het terrein. Toch konden we zelf ook even de akoestiek uitproberen. Staande in het midden, zou iedereen je moeten kunnen horen. Ron probeerde dat uit met het Wilhelmus. Of iedereen het kon horen weten we niet, maar het galmde in ieder geval goed. 

De rest van de archeologische site vonden we minder interessant. Het waren vooral veel losliggende stenen. Af en toe stond er een kolom overeind, maar je verbeeldingskracht moet hoog zijn om er gebouwen in te kunnen zien. 

De volgende stop was in een plaatsje aan zee waar we lunchten. Het tafeltje en de stoeltjes stonden op het kiezelstrand, een paar meter van het water vandaan. Onder een heerlijk zonnetje aten we een warme maaltijd. Die smaakte prima maar het afrekenen was een dingetje. Men was er niet gewend dat ieder z’n eigen maaltijd afrekent. 

Vlakbij onze lunchplek stopten we bij het beroemde kanaal van Korinthe. Het kanaal is 6 km lang, 23 meter breed en ligt 70 meter diep. Best indrukwekkend als je boven op een bruggetje staat en naar beneden kijkt. We zagen ook hoe een jonge dame een bungysprong deed vanaf de brug. Zij liever dan wij. 

Terug in de bus, reden we naar Piraeus naar onze ferry. De omgeving van Piraeus was erg lelijk met veel industrie en vervallen gebouwen. Op de kade namen we afscheid van Stellios, onze chauffeur van de afgelopen anderhalve week. Even later kwam de veerboot naar Naxos de haven binnen varen. Het was een flinke boot waar we in 6 uur tijd mee naar het eiland varen. Voordat alles en iedereen aan boord was, waren we een half uur te laat. Pas om 19:00 uur vertrokken we uit de haven. Dat betekent dat we vannacht pas om 01:00 uur op Naxos aankomen. Zolang het nog licht was, waren we op het buitendek te vinden. Daarna zaten we in comfortabele stoelen wat te lezen en een spelletje te doen op de telefoon. 

Om half twaalf legde de boot aan op het eiland Paros. Een half uur later vertrokken we weer. Nu richting Naxos. Daar kwamen we om 01:00 uur aan. Met een bus werden we in de buurt van het hotel gebracht. De laatste halve kilometer moesten we lopen. Heel Naxos zal wel wakker zijn geworden van al die rolkoffers. 

Om kwart voor twee konden we eindelijk gaan slapen. 

Naxos, 19 oktober 2024

Na een korte nacht stonden we toch redelijk fris op. Na het ontbijt in het hotel liepen we even Naxos stad in. Veel tijd hadden we daar echter niet voor want om iets over half elf werden we opgepikt door een bus met gids want vandaag gingen we een rondtoer doen over Naxos. 

Eerste stop was bij een oude Griekse tempel. Deze was best aardig maar, eerlijk is eerlijk, we hebben best wel veel tempels gezien deze reis. 

Tweede stop was bij een olijfolie museumpje. De gids vertelde daar over het proces van olie maken. 

Na een korte uitleg over het maken van citroenlikeur in een ander dorpje streken we neer op een terras. Dat zag er prachtig uit met al die bloemen, maar de bediening was slecht. 

Interessant was een bezoek aan een kerkje uit de 6e eeuw. Eeuwenoude kerkkunst stond daar onbeschermd mooi te zijn. 

Via een prachtig dorpje hoog in het binnenland van Naxos, reden we naar een marmeren standbeeld dat bijna klaar was, toen er een been afbrak. Het beeld werd daarom achtergelaten in de groeve. 

Terug in Naxos-stad, zochten we een terrasje op voor een hapje en een drankje om daarna lekker te verdwalen in de vele smalle witte steegjes achter de boulevard. Daar had je prachtige doorkijkjes, leuke winkeltjes en dito restaurantjes. 

Na de zonsondergang gingen we met de groep dineren in een prima restaurant in die wijk van smalle straatjes. We aten weer heerlijk en het was gezellig zoals steeds tijdens de groepsdiners. 

Morgen hebben we nog een halve dag op Naxos voordat we de ferry naar Santorini pakken. 

Naxos en Santorini, 20 oktober 2024

Vandaag hadden we nog tot 12 uur de tijd in Chora op Naxos. Na het ontbijt liepen we eerst naar de poort van Apollo. Die hadden we helemaal voor onszelf. Daarna doken we het labyrint van smalle steegjes weer in. Dit keer het niet toeristische deel wat nog mooier was. 

Om half één meldden we ons bij de haven voor de ferry naar Santorini. Die vertrok keurig op tijd om 13:00 uur. Het was schitterend weer en we vonden een prima plek op één van de dekken met uitzicht op de eilanden die we passeerden. We maakten 1 tussenstop en wel op het eiland Ios. Die duurde nog geen vijf minuten. De totale reis naar Santorini duurde twee uur en een kwartier. Vanaf het water konden we het spectaculaire landschap van Santorini al goed zien. 

Toen we van boord waren, werden we opgehaald door een chauffeur met een bus. Hij bracht ons via een steile en smalle weg naar boven, wat op zich al een avontuur was. 

Ons hotel ligt hier iets buiten Fira, de hoofdplaats van het eiland. Die plaats gingen we bekijken. We schrokken van de drukte daar. We hadden het kunnen weten, want er lagen vier cruiseschepen afgemeerd voor de kust. Wij doken meteen de smalle straatjes in. Daar was het veel rustiger. Toch snappen we de drukte op Santorini wel. Het is er schitterend. En dan zijn we nog niet eens in het mooiste plaatsje, Oia, geweest. Daar gaan we morgen naartoe. Het weer en de ondergaande zon deden ook een flinke duit in het zakje. Een strakblauwe lucht en mooi strijklicht van de laagstaande zon waren perfect voor heel veel mooie foto’s. 

We liepen helemaal tot aan het volgende dorpje voordat we omdraaiden en terugliepen. We dineerden ook in Fira. Toegegeven, het uitzicht was onbetaalbaar en het eten was prima, maar dat waren de prijzen niet. Wat is het duur hier! Toch wilden we een keer eten met zo’n mooi uitzicht. Morgen gaan we op een rondtoer over het eiland en pakken aan het einde van de middag de ferry naar Kreta.

Santorini en ferry naar Kreta, 21 oktober 2024

Afgelopen nacht verliep met veel draaien in bed. Het matras was knoeperhard, net een plank. Echt goed slapen was er dan ook niet bij. Na het ontbijt stapten we in de bus voor een toer over het eiland Santorini. Eerste stop was bij Akrotiri, een bedolven stad die is opgegraven. Net als Pompeï was een vulkaan de boosdoener. Hier waren de inwoners echter tijdig weg zodat er geen mensen bedolven raakte. Helaas bleek over de gehele opgraving een gigantische hal te zijn gebouwd zodat het binnen behoorlijk donker was en je overal grote kolommen zag die nodig waren om het dak te dragen. Aanvankelijk waren we de enigen in de hal, maar al snel kwamen de cruiseboot passagiers met honderden tegelijk. Toen was de lol er wel van af. 

Tweede stop was in het plaatsje Pyrgos, een dorpje met maar liefst 55 kerken. Iedereen die het daar kon betalen, bouwde een eigen kerkje. Resultaat was een heel leuk plaatsje met smalle straatjes waar we lekker doorheen slenterden. 

Na een stop op het hoogste punt van het eiland (ongeveer 600 meter hoog) reden we naar wat geldt als de mooiste plaats op Santorini, Oia. Net als in Fira, zijn de witte huisjes en andere gebouwen tegen de steile vulkaanwand gebouwd. Oia is wereldberoemd en dat was te merken. Wat was het druk daar! Met 4 cruiseschepen voor anker hadden we dan ook een beetje pech. Wij wurmden ons door de smalle steegjes en langs ontelbare winkeltjes, waarvan driekwart juwelen verkochten, en langs duizenden andere bezoekers. We vonden het mooi en zijn blij het gezien te hebben, maar we hoeven er niet perse meer terug. 

Halverwege de middag werden we naar de haven gereden. Daar stapten we op de snelferry die ons naar Kreta zou brengen. Op de boot zaten we in een soort van vliegtuigstoelen en konden niet aan dek. Wij waren netjes op tijd aan boord, maar dankzij een grote groep Fransen, vertrokken we bijna drie kwartier later dan gepland.

De boottocht verliep prima en rond 19:00 uur meerden we aan in Iraklion op Kreta. Met een bus werden we naar ons hotel gebracht. Met z’n allen gingen we daarna uit eten op het terras van een restaurant in een straatje met louter restaurantjes. Er kwamen allerlei Griekse gerechten op tafel waarvan iedereen kon eten. Het was weer beregezellig. Opvallend vonden we dat op een maandagavond het zo druk was met mensen die buiten zaten te eten. Bijna elk restaurant in de straat waar wij aten, zat vol met mensen. Da’s toch een stuk gezelliger dan thuis waar je ‘‘s avonds een kanon kan afschieten zonder iemand te raken. 

Heraklion en Knossos, 22 oktober 2024

We moesten vandaag vroeg ons bed uit want we wilden zo vroeg mogelijk in Knossos zijn. Knossos is een stad uit de oudheid (Minoïsche beschaving) die al 7.000 voor Christus bewoond werd. Tussen 1900 en 1931 werd de stad opgegraven en er werden erg veel kunstschatten gevonden. Een aantal gebouwen is gerestaureerd en zelfs de oorspronkelijke kleuren werden opnieuw aangebracht. Wij stonden al voor openingstijd voor de poort en we waren de allereerste bezoekers van vandaag. Daardoor hadden we het grootste deel van de tijd die we binnen waren, het terrein helemaal voor ons alleen. Niemand die in beeld stond, geen krijsende kinderen of luidruchtige andere bezoekers. Bovendien profiteerden we van het prachtige licht van de opkomende zon. We hadden slechts anderhalf uur hier. Dat vonden we eigenlijk te kort. We fotografeerden ons wezenloos. We vonden dit misschien wel het mooiste opgravingsterrein tijdens deze reis. 

Na Knossos reden we naar het Archeologisch Museum in Heraklion. Daar stonden de gevonden kunstvoorwerpen uit Knossos tentoongesteld. Ook hier genoten we volop. Wat was die Minoïsche beschaving al geavanceerd. Om een uur of twaalf zat onze tijd in Heraklion er helaas al weer op en zetten we koers naar Ghania, maar dat komt in de volgende stap. 

Chania, 22 oktober 2024

Vanuit Heraklion reden we in ruim twee en een half uur naar het westen van Kreta, naar Chania. Dat is de 2e grootste stad op het eiland, maar wel de mooiste. De rit was niet bijster interessant. We stopten onderweg voor een snelle lunch, maar veel spannender werd het niet. 

In Chania verblijven we 3 nachten en daarom is het fijn om te kunnen constateren dat onze hotelkamer dik in orde is. Al snel liepen we naar het oude centrum in de stad en de beroemde Venetiaanse haven. Uiteraard konden we niet aan een Starbucks voorbij lopen zonder een lekkere frappucino te kopen. De haven was schitterend. Net als in Venetië spoelde het zeewater regelmatig over de kade. Chania is erg toeristisch. Dat betekent veel winkeltjes, restaurantjes en vooral veel toeristen. Wij werden vooral getrokken door het licht van de ondergaande zon. We liepen heen en terug over de pier die de haven van de ruige zee scheidt en leidt naar de vuurtoren. We vermaakten ons opperbest. 

Dineren deden we op het terras van één van de vele restaurantjes aan de haven. We hadden een goede keus gemaakt. De sfeer was goed, het uitzicht uitstekend en het eten was heerlijk. Dat alles leverde een echt vakantiegevoel op. 

Na het diner slenterden we nog wat door een paar smalle en super gezellige straatjes voordat we teruggingen naar ons hotel. Morgen hebben we nog een hele dag hier. 

Chania, dag 2, 23 oktober 2024

Vrije dag in Chania. Daarom pas laat wakker. Na een heerlijk ontbijt liepen we de oude stad in die ook net wakker werd. Na wat geslenter door de smalle straatjes en een bezoekje aan het fort, gingen we koffie drinken op een terras met uitzicht. Daarna verder het stadje ontdekt tot aan de lunch. Die genoten we op een ander terras aan de haven. 

‘s Middags liepen we een eindje het centrum uit. Daar zagen we een ander Chania. Minder gepolijst en wat meer vervallen. Wel kwamen we uit bij een gezellig zandstrandje waar mensen zich in de ruwe zee waagden om te zwemmen. Daar zaten we geruime tijd op een bankje voordat we weer terug liepen naar de oude stad. 

Halverwege de middag gingen we terug naar het hotel om daar wat te lamballen. Ook wel eens lekker. 

‘s Avonds gingen we uit eten bij restaurant Ela. Daar waren we gisteren aan voorbij gelopen en dat zag er beregezellig uit. We bestelden een schotel van 14 “mezes” (kleine hapjes). We kregen van alles wat. Niet alles was even lekker, maar veruit het meeste wel. We zaten na afloop allebei bommetje vol. Daarom liepen we nog wat door de stad om één en ander te laten zakken. 

De rest van de avond waren we op onze kamer. Lekker lui. Morgen gaan we fysiek aan de slag. Dan bedwingen we de Imbroskloof. 

Imbroskloof, 24 oktober 2024

Vandaag op tijd ons bed uit voor de excursie naar de Imbroskloof. Meteen na het ontbijt liepen we met 8 mensen naar het punt waar we zouden worden opgehaald. Er verscheen een grote bus die al bijna helemaal vol zat. Met ons erbij zat ie vol. 56 mensen die allemaal door de kloof wilden gaan wandelen. 

De Imbroskloof ligt aan de zuidkant van Kreta en om daar te komen, reden we een uur en een kwartier dwars door de bergen van het eiland. 

De kloof is 8 kilometer lang en op het smalste punt is ie slechts 1,60 meter breed. We startten op het hoogste punt en liepen naar het laagste punt. Dat betekende dat we louter bergafwaarts gingen. De gehele route lag bezaaid met grotere en kleinere rotsblokken. Af en toe was het klouteren, maar nergens was het pad moeilijk. Wel was het er erg mooi. Het licht dat in de kloof viel, scheen prachtig op het vele groen en lichtte de rotsen mooi geel op. 

We pauzeerden nauwelijks en liepen in iets minder dan twee en een half uur naar de andere kant. 

Aan het einde van de kloof was een restaurant waar we geluncht hebben. Daarna werden we naar het plaatsje Sfakia gereden. Hier hadden we twee uur door te brengen. We liepen er wat rond, maar hoewel het een mooi plaatsje was, was het klein en hadden we het al snel gezien. Totdat het tijd was om weer te gaan, zochten we wat schaduw op want het was erg warm. 

De bus bracht ons daarna terug naar Chania. Daar hadden we nog een uur om te douchen voordat we met de hele groep voor de laatste keer gingen dineren. Het was weer erg gezellig en het eten was heerlijk. We gaan dit soort diners nog missen. Morgen vliegen we weer naar Nederland en moeten we weer met z’n tweetjes eten. 

Chania, laatste dag, 25 oktober 2024

De laatste dag van deze reis. Alleen gaat onze vlucht pas om kwart voor negen ‘s avonds. We hadden dus nog een hele dag hier te besteden. We begonnen met uitslapen. Na het ontbijt liepen we naar het Archeologische Museum van Chania. We hadden gehoord dat dit een heel mooi museum was. De locatie was minder ideaal. Het ligt namelijk een heel eind buiten het centrum in een woonwijk. En omdat het erg warm was, waren we flink bezweet toen we er aankwamen. De collectie was echter wel alle moeite waard. We waren zo’n twee en een half uur bezig. 

Langs de kust liepen we terug naar het centrum. Daar lunchten we in een restaurantje waar zowat iedereen zat te roken. Dat was minder, maar het eten was lekker. 

Omdat de de tijd moesten zien te doden tot zes uur, slenterden we nog wat door de stad die we zo onderhand door en door kennen en liepen op tijd naar het hotel. 

Daar werden we netjes op tijd opgehaald en naar het vliegveld gereden. Daar was het een drukte van belang. Het leek wel of alle vluchten vanaf Chania ‘s avonds vertrekken. 

Het boarden ging op z’n Grieks (lees chaotisch). Daarom vertrok het toestel een half uur te laat. Nederland, we komen er aan.